dziura

Ze SileSłownik
Idź do: nawigacyjŏ, szukej

Etymologijŏ

Ze prasłowiańskigo *dura.

Wymŏwa

AS: [ʒ́ura]

Rzeczownik

dziura rodzaj żyński

  1. prōzne miyjsce, zagłymbiynie, wykop we stałyj materyji
    • 2008, Alojzy Lysko, Duchy Wojny: W koszarach pod szczytami Alp
    Niech cie to krzepi, jak bydziesz siedzioł w dziurze i prosił Boga o życi.
    • 1964, Feliks Pluta, Dialekt głogówecki
    Ôna sie niy miała nic źle, ale cōż dy sama w tyj dziurze ino musiała miyszkać, niy, a ôn nigdy dōma.
    • 1934, Feliks Steuer, Dialekt sulkowski
    W ziymi zrobiyli małõ dziurã na klipani; tam ciepali abo biyli klipã kijym. Za dziurōm było niebo a przed niōm na cejście piekło.

ôdmiana:

ôdmiana: dziura
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik dziura dziury
dopołniŏcz dziury dziur
cylownik dziurze dziurōm
biernik dziurã dziur
nŏrzyndnik dziurōm dziurami
pz.: dziurōma
miyjscownik dziurze dziurach
wołŏcz dziuro dziury
uproszczōny zŏpis
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik dziura dziury
dopołniŏcz dziury dziur
cylownik dziurze dziurōm
biernik dziura dziur
nŏrzyndnik dziurōm dziurami
pz.: dziurōma
miyjscownik dziurze dziurach
wołŏcz dziuro dziury

Inksze jynzyki

  • angelski: cavity, hole
  • czeski: díra
  • francuski: trou
  • hiszpański: agujero, hueco
  • niymiecki: Loch, Nest
  • polski: dziura
  • ruski: глубинка, дыра, захолустье