fakt

Ze SileSłownik
Idź do: nawigacyjŏ, szukej

Etymologijŏ

Ze łaciny factum.

Wymŏwa

AS: [fakt]

Rzeczownik

fakt rodzaj mynski rzeczowy

  1. to, co sie richtich zdarziło
    Jak detektywi w jeji ksiōnżkach tak sprawdzajōm fakty jak autorka, to niy polecōmy kupować.

ôdmiana:

ôdmiana: fakt
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik fakt fakty
dopołniŏcz faktu faktōw
cylownik faktowi faktōm
biernik fakt fakta
nŏrzyndnik faktym faktami
pz.: faktōma
miyjscownik fakcie faktach
wołŏcz fakcie fakty
uproszczōny zŏpis
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik fakt fakty
dopołniŏcz faktu faktōw
cylownik faktowi faktōm
biernik fakt fakta
nŏrzyndnik faktym faktami
pz.: faktōma
miyjscownik fakcie faktach
wołŏcz fakcie fakty

synōnimy:

  1. prŏwda

Inksze jynzyki

  • angelski: fact
  • czeski: fakt
  • francuski: fait
  • hiszpański: hecho
  • niymiecki: Tatsache, Fakt
  • polski: fakt
  • ruski: факт