gowa

Inksze formy

• głowa

Etymologijŏ

Ze prasłowiańskigo *golva, ze prabałtosłowiańskigo *galˀwā́ˀ, ze praindoeuropejskigo *gelH-.

Wymŏwa

AS: [gova]

Rzeczownik

gowa rodzaj żyński

1. (anatōmijŏ) tajla ciała u zwiyrzōnt i czowieka na wiyrchu abo na przodku ciała, co w nij je mōzg
   • 1937, Reinhold Olesch, Die Slavischen Dialekte Oberschlesiens

   A mynŏrka mu padała, iże, chto tam nocuje, to tyn strach mu gowã urwie.

2. (przenośnie) ôsoba, co coś kludzi
   • 1957, Stanisław Ligoń, Bery i bojki śląskie

   Prócz tego momy jeszcze gowy państwa, gowy kościoła i białogowy.

3. (przenośnie) usōndek, rozum
   • 2014, Marcin Melon, Kōmisorz Hanusik

   To je taki srogi chop, ino że ôn niy mo gowy.

ôdmiana:

ôdmiana: gowa
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	gowa	gowy
dopołniŏcz	gowy	gōw
cylownik	gowie	gowōm
biernik	gowã	gowy
nŏrzyndnik	gowōm	gowami pz.: gowōma
miyjscownik	gowie	gowach
wołŏcz	gowo	gowy

uproszczōny zŏpis
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	gowa	gowy
dopołniŏcz	gowy	gōw
cylownik	gowie	gowōm
biernik	gowa	gowy
nŏrzyndnik	gowōm	gowami pz.: gowōma
miyjscownik	gowie	gowach
wołŏcz	gowo	gowy

synōnimy:

1. posp. łeb, ciesz. czepōń, ciesz. czepōn, ciesz. czepan, szp. palica

Frazeologijŏ

1. gowa kōmuś chodzi we mgle
2. gowa kōmuś ciynży
3. gowa kōmuś gore
4. gowa kōmuś pynkŏ ôd czegoś
5. gowa sie kōmuś toczy
6. gowa sie kōmuś zawrŏcŏ
7. ô to kogoś gowa niy bydzie bolała

Inksze jynzyki

• angelski: head
• czeski: hlava
• francuski: front, tête
• hiszpański: cabeza
• niymiecki: Haupt, Kopf
• polski: głowa
• ruski: глава, голова, кочан