grudziyń

Ze SileSłownik
Idź do: nawigacyjŏ, szukej

Etymologijŏ

Ze prasłowiańskigo *grudьnъ.

Wymŏwa

AS: [gruʒ́ỹń]

Rzeczownik

grudziyń rodzaj mynski rzeczowy

  1. dwanŏsty miesiōnc roku
    Tak prziszoł grudziyń, napadało śniega i dziołszce było żol staruszki, bo niy miała óna zimowego mantla, ani szczewików.
    • 1937, Reinhold Olesch, Die Slavischen Dialekte Oberschlesiens
    to sie pisało roku dziewiyntnŏście set a dziewiyntnŏście ech bōł ôbrany w kōńcu grudnia.

ôdmiana:

ôdmiana: grudziyń
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik grudziyń grudnie
dopołniŏcz grudnia grudni
cylownik grudniowi grudniōm
biernik grudziyń grudnie
nŏrzyndnik grudniym grudniami
pz.: grudniōma
miyjscownik grudniu grudniach
wołŏcz grudniu grudnie
uproszczōny zŏpis
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik grudziyń grudnie
dopołniŏcz grudnia grudni
cylownik grudniowi grudniōm
biernik grudziyń grudnie
nŏrzyndnik grudniym grudniami
pz.: grudniōma
miyjscownik grudniu grudniach
wołŏcz grudniu grudnie

synōnimy:

  1. decymber

Inksze jynzyki

  • angelski: December
  • czeski: prosinec
  • francuski: décembre
  • hiszpański: diciembre
  • italijański: dicembre
  • niymiecki: Dezember
  • polski: grudzień
  • ruski: декабрь
  • słowacki: december
  • ukrajiński: грудень