jabko

Ze SileSłownik
Idź do: nawigacyjŏ, szukej

Etymologijŏ

Ze prasłowiańskigo *ablъko, ôd praindoeuropejskigo *h₂ébōl.

Wymŏwa

AS: [i ̯apko]

Rzeczownik

jabko rodzaj nijaki

  1. (kuchnia, botanika) ôwoc jabłōni
    • 2014, Alojzy Lysko, Duchy Wojny: W udręce nadziei
    Kożdy chcioł na tym krizbale coś powiesić. A to kolorowo bańka, a to aniołka, ptoszka, piernik, jabko, bombon...
    • 1911, Paweł Marek, Ô czowieku, co bōł diŏbłōm przedany
    Rośnie tam pieknŏ jabłōń, mŏ biołe jabka, ale kedych chcioł urwać kere jabko, to jabłōń gałynzie dźwignyła, tak że żŏdnego nie dostoł.
    • 1947, Gawędy Stacha Kropiciela, Gość Niedzielny
    A przynojmniej nawiedzić go, przynieść mu jako gruszka miękko, jabko abo piernik dobry – jako gazeta, książka ciekawo.

ôdmiana:

ôdmiana: jabko
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik jabko jabka
dopołniŏcz jabka jabłek, jabkōw
cylownik jabku jabkōm
biernik jabko jabka
nŏrzyndnik jabkym jabkami
pz.: jabkōma
miyjscownik jabku jabkach
wołŏcz jabku jabka
uproszczōny zŏpis
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik jabko jabka
dopołniŏcz jabka jabłek, jabkōw
cylownik jabku jabkōm
biernik jabko jabka
nŏrzyndnik jabkym jabkami
pz.: jabkōma
miyjscownik jabku jabkach
wołŏcz jabku jabka

synōnimy:

  1. płōnka

antōnimy:

Frazeologijŏ

Inksze jynzyki

  • angelski: apple
  • czeski: jablko
  • francuski: pomme
  • hiszpański: manzana
  • niymiecki: Apfel
  • polski: jabłko
  • ruski: яблоко