kark

Ze SileSłownik
Wersyjo ze dnia 23:49, 23 sty 2020 autorstwa Grzegorz Kulik (dyskusyjŏ | wkłŏd) (Stworzōnŏ nowõ strōnã: "===Etymologijŏ=== Ze {{erb|ps|*kъrkъ}}. ===Wymŏwa=== {{as|kark}} ===Rzeczownik=== '''kark''' {{mrzecz}} # czyńść ciała, co łōnczy gowa ze kadubym #* {{D...")
(rōżn.) ← starszŏ wersyjŏ | Terŏźnŏ wersyjŏ (rōżn.) | Nastympnŏ wersyjŏ → (rōżn.)
Idź do: nawigacyjŏ, szukej

Etymologijŏ

Ze prasłowiańskigo *kъrkъ.

Wymŏwa

AS: [kark]

Rzeczownik

kark rodzaj mynski rzeczowy

  1. czyńść ciała, co łōnczy gowa ze kadubym
    • 2018, Szczepōn Twardoch Drach, przekł. Grzegorz Kulik
    rukzak kryty krowiōm skōrōm we bioło-czŏrne łaty kładzie kole siebie, rozpinŏ mōndurowõ jaklã pod karkym.
    • 1964, Feliks Pluta, Dialekt głogówecki
    Tyn se myśloł, Jezus, takŏ fajnŏ sam liszka zdechniōnŏ, to ale baje ôna fajnŏ lŏ mojyj kobiyty na kark.

ôdmiana:

ôdmiana: kark
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik kark karki
dopołniŏcz karku karkōw
cylownik karkowi karkōm
biernik kark karki
nŏrzyndnik karkym karkami
pz.: karkōma
miyjscownik karku karkach
wołŏcz karku karki
uproszczōny zŏpis
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik kark karki
dopołniŏcz karku karkōw
cylownik karkowi karkōm
biernik kark karki
nŏrzyndnik karkym karkami
pz.: karkōma
miyjscownik karku karkach
wołŏcz karku karki

synōnimy:

  1. szkrabikel, szyja

Frazeologijŏ

Inksze jynzyki

  • angelski: neck
  • czeski: krk, šíje
  • francuski: bosse, nuque
  • hiszpański: cerviz, nuca
  • italijański: nuca
  • niymiecki: Genick, Nacken
  • polski: kark
  • ruski: ше́я
  • słowacki: krk, šija
  • ukrajiński: ши́я