kartŏfel

Ze SileSłownik
Idź do: nawigacyjŏ, szukej

Etymologijŏ

Ôd niymieckigo Kartoffel, ôd italiańskigo tartufolo.

Wymŏwa

AS: [kartofel], [kartou̯fel] (ôpol.)

Rzeczownik

kartŏfel rodzaj mynski rzeczowy

  1. (botanika, kuchnia) Solanum tuberosum, roślina, co jeji bulwy sōm używane za kust
    • 2018, Szczepōn Twardoch Drach, przekł. Grzegorz Kulik
    [...] warzōm, czynstujōm gości sznapsym i piwym z browaru Scobela, warzōm kartŏfle i kwaśnõ ciaperkapustã do świyżego wusztu, [...]
    • 1935, Feliks Steuer, Ostatńi gwojźdźaurz
    W lato pōmŏgajōm wiynkszy dzieci na polu. Idōm do ćwikly pleć abo do kartŏfli.
    • 1964, Feliks Pluta, Dialekt głogówecki
    Poty siejōm ôwies, janczmiyń, kartŏfle sadzōm. Poty rzepy puszczajōm.

ôdmiana:

ôdmiana: kartŏfel
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik kartŏfel kartŏfle
dopołniŏcz kartŏfla kartŏfli
cylownik kartŏflowi kartŏflōm
biernik kartŏfel kartŏfle
nŏrzyndnik kartŏflym kartŏflami
pz.: kartŏflōma
miyjscownik kartŏflu kartŏflach
wołŏcz kartŏflu kartŏfle
uproszczōny zŏpis
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik kartofel kartofle
dopołniŏcz kartofla kartofli
cylownik kartoflowi kartoflōm
biernik kartofel kartofle
nŏrzyndnik kartoflym kartoflami
pz.: kartoflōma
miyjscownik kartoflu kartoflach
wołŏcz kartoflu kartofle

synōnimy:

  1. poł. ziymiŏk, knula

Inksze jynzyki

  • angelski: potato
  • czeski: brambor
  • francuski: pomme de terre
  • hiszpański: patata
  • niymiecki: Erdapfel, Kartoffel
  • polski: ziemniak, kartofel
  • ruski: картофелина, картофель, картошка