kołŏcz

Ze SileSłownik
Wersyjo ze dnia 14:57, 30 wrz 2019 autorstwa Grzegorz Kulik (dyskusyjŏ | wkłŏd)
(rōżn.) ← starszŏ wersyjŏ | Terŏźnŏ wersyjŏ (rōżn.) | Nastympnŏ wersyjŏ → (rōżn.)
Idź do: nawigacyjŏ, szukej

Etymologijŏ

Ze prasłowiańskigo *kolãčь, ôd *kolo +‎ *-ačь, a to ôd prabałtosłowiańskigo *kalas, ôd praindoeuropejskigo *kʷól-os.

Wymŏwa

AS: [kou̯oč], [kou̯ou̯č] (ôpol.)

Rzeczownik

kołŏcz rodzaj mynski rzeczowy

  1. typ tradycyjnego ciasta na Gōrnym Ślōnsku
    • 2017, Charles Dickens, Godniŏ Pieśń, przekł. Grzegorz Kulik
    Tam wyciōng zbōnek cudacznie lekigo wina i kōncek cudacznie ciynżkigo kołŏcza, i doł je bajtlōm.
    • 1964, Feliks Pluta, Dialekt głogówecki
    Jak sie chce kołŏcz piec, to sie musi nŏprzōd mōnkã ôsiŏć.

ôdmiana:

ôdmiana: kołŏcz
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik kołŏcz kołŏcze
dopołniŏcz kołŏcza kołŏczōw
cylownik kołŏczowi kołŏczōm
biernik kołŏcz kołŏcze
nŏrzyndnik kołŏczym kołŏczami
pz.: kołŏczōma
miyjscownik kołŏczu kołŏczach
wołŏcz kołŏczu kołŏcze
uproszczōny zŏpis
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik kołocz kołocze
dopołniŏcz kołocza kołoczōw
cylownik kołoczowi kołoczōm
biernik kołocz kołocze
nŏrzyndnik kołoczym kołoczami
pz.: kołoczōma
miyjscownik kołoczu kołoczach
wołŏcz kołoczu kołocze

Frazeologijŏ

Inksze jynzyki

  • angelski: kalach, kolach
  • czeski: koláč
  • francuski: kalatch
  • hiszpański: do dodaniŏ
  • italijański: do dodaniŏ
  • niymiecki: Kalatsch, Kolatsche
  • polski: kołacz
  • ruski: калач, колач
  • słowacki: koláč
  • ukrajiński: калач, колач