kot

Ze SileSłownik
Idź do: nawigacyjŏ, szukej

Etymologijŏ

Ze prasłowiańskigo *kotъ.

Wymŏwa

AS: [kot]

Rzeczownik

kot rodzaj mynski niyôsobowy

  1. (zoologijŏ) Felis silvestris domesticus
    Nó, ale przeca jo mioł pisać o psie, a nie o kocie.
    • 1964, Feliks Pluta, Dialekt głogówecki
    A tyn niesie to dziecko tyj kobiycie, to sie zrobiōł kot z tego i zeskoczōł z tych rōnk, a ôn sie sōm wystraszōł.

ôdmiana:

ôdmiana: kot
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik kot koty
dopołniŏcz kota kotōw
cylownik kotowi kotōm
biernik kota koty
nŏrzyndnik kotym kotami
pz.: kotōma
miyjscownik kocie kotach
wołŏcz kocie koty
uproszczōny zŏpis
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik kot koty
dopołniŏcz kota kotōw
cylownik kotowi kotōm
biernik kota koty
nŏrzyndnik kotym kotami
pz.: kotōma
miyjscownik kocie kotach
wołŏcz kocie koty

Frazeologijŏ

Inksze jynzyki

  • angelski: cat
  • czeski: kočka
  • francuski: chat
  • hiszpański: gato
  • italijański: gatto
  • niymiecki: Katze
  • polski: kot
  • ruski: кот, кошка
  • słowacki: mačka
  • ukrajiński: кіт