kraj

Ze SileSłownik
Idź do: nawigacyjŏ, szukej

Etymologijŏ

Ze prasłowiańskigo *krajь.

Wymŏwa

AS: [krai ̯]

Rzeczownik

kraj rodzaj mynski rzeczowy

  1. (geografijŏ) krajina, państwo, przestrzyństwo geograficzne
    • 1976, Brunon Strzałka, Bojki i Godki Śląskie
    Turcyjo jest kraj ciepły – padoł – i te nasiōna trzeba zasioć w izbecie, coby miały ciepło.
    • 1909, Paweł Marek, Ô zaklyntyj ksiynżnyj
    Ksiōnże dało nowymu ksiōnżyńciu połōwke kraju na wiano.
  2. (geografijŏ, administracyjŏ) jednostka administracyjnŏ we niykerych państwach
    Ôba miasta sōm we Morawskoślōnskim Kraju we Republice Czeskej.
  3. rant, brzyg
    • 1964, Feliks Pluta, Dialekt głogówecki
    Gnały dziywki krowy na pŏszōm, a to gnały wele jednego stawu, a na kraju siedzioł taki mały chopek.

ôdmiana:

ôdmiana: kraj
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik kraj kraje
dopołniŏcz kraju krajōw
cylownik krajowi krajōm
biernik kraj kraje
nŏrzyndnik krajym krajami
pz.: krajōma
miyjscownik kraju krajach
wołŏcz kraju kraje
uproszczōny zŏpis
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik kraj kraje
dopołniŏcz kraju krajōw
cylownik krajowi krajōm
biernik kraj kraje
nŏrzyndnik krajym krajami
pz.: krajōma
miyjscownik kraju krajach
wołŏcz kraju kraje

synōnimy:

  1. regiōn, krajina, państwo
  1. rant, brzyg

antōnimy:

  1. postrzodek

Inksze jynzyki

  • angelski: country, edge
  • czeski: kraj, stát, břeh
  • francuski: pays, lisiare, orée, tranche
  • hiszpański: país, borde, orilla
  • niymiecki: Land, Staat, Rand
  • polski: kraj, krawędź, brzek, skraj
  • ruski: государство, край, страна, край, окраина