ku

Ze SileSłownik
Wersyjo ze dnia 17:50, 8 mar 2019 autorstwa Grzegorz Kulik (dyskusyjŏ | wkłŏd)
(rōżn.) ← starszŏ wersyjŏ | Terŏźnŏ wersyjŏ (rōżn.) | Nastympnŏ wersyjŏ → (rōżn.)
Idź do: nawigacyjŏ, szukej

Inksze formy

k

Etymologijŏ

Ze prasłowiańskigo *do, ze praindoeuropejskigo *de, *do.

Wymŏwa

AS: [ku]

Przimianek

ku przimianek

  1. Używany do ôkryślyniŏ rychtōnku abo cylu.
    • 1937, Reinhold Olesch, Die Slavischen Dialekte Oberschlesiens
    Jak przichodziōł ku dōmu, to wołoł na kobiytã: “Kobiyto, ôtwiyrej, ôtwiyrej, bo ci niesã fajnõ muzykã.“
    • 1952, Gawędy Stacha Kropiciela, Gość Niedzielny
    krupy pogańskie z wilije spotrzebowało sie ku roladom

składnia:

  1. ku + cylownik

uwŏgi:

Przi ku czynsto we rodzaju mynskim używŏ sie starszyj kōńcōwki cylownika, to znaczy niy -owi, ino -u.

  • Coż, kie Alojz niy wiedzioł, że jego gowiydź poszła bez las i droga aż ku farskimu płotu, a dalij na kiyrchow wele kościoła na Gornioku. po-slasku.blogspot.com
  • Getruda wylazła z chałupy, odzioła sie plyjtym, miyszek z zielinami zaciepła na pleca i pokulwitała ku Rybniku. Ziguś i Zefek yno na to czekali. 2002, Bogdan Dzierżawa, Z Biegiem Rudy
  • A poty my prziszły tukej ku dworu, to już tam było ôkno, to świyciyło w tym ôknie. 1964, Feliks Pluta, Dialekt głogówecki

synōnimy:

  1. do

antōnimy:

  1. ôd

Frazeologijŏ

Inksze jynzyki

  • angelski: 'til, do, to, until, up to
  • czeski: ku
  • francuski: ut, à
  • hiszpański:
  • italijański: a, circa, da, do, fino, in, per, quasi
  • niymiecki: bis, do, in, nach, zu
  • polski: do
  • ruski: в, для, до, к, на, по
  • słowacki: ku
  • ukrajiński: до