mistrz

Ze SileSłownik
Idź do: nawigacyjŏ, szukej

Etymologijŏ

Ôd czeskigo mistř, mistr, místr, ôd postrzodkowowysokoniymieckigo meister, ôd łaciny magister.

Wymŏwa

AS: [mʹisṭš]

Rzeczownik

majster rodzaj mynski ôsobowy

  1. ôsoba nojlepszŏ w czymś
    • 1929, Gawędy Stacha Kropiciela, Gość Niedzielny
    Tam samochody, latawce, maszyny elektryczne, najpiękniejsze obrazy, nawet łod naszego mistrza Matejki.

ôdmiana:

ôdmiana: mistrz
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik mistrz mistrze
dopołniŏcz mistrza mistrzy
cylownik mistrzowi mistrzōm
biernik mistrza mistrzōw
nŏrzyndnik mistrzym mistrzami
pz.: mistrzōma
miyjscownik mistrzu mistrzach
wołŏcz mistrzu mistrze
uproszczōny zŏpis
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik mistrz mistrze
dopołniŏcz mistrza mistrzy
cylownik mistrzowi mistrzōm
biernik mistrza mistrzōw
nŏrzyndnik mistrzym mistrzami
pz.: mistrzōma
miyjscownik mistrzu mistrzach
wołŏcz mistrzu mistrze

synōnimy:

  1. as, maestro, majster

Inksze jynzyki

  • angelski: master
  • czeski: mistr
  • francuski: as, champion, maître
  • hiszpański: as, campeón, maestro
  • niymiecki: Meister
  • polski: mistrz
  • ruski: магистр, мастер, чемпион