pole

Ze SileSłownik
Idź do: nawigacyjŏ, szukej

Etymologijŏ

Ze prasłowiańskigo *pȍľe, ze praindoeuropejskigo *pleh₂-.

Wymŏwa

AS: [pole]

Rzeczownik

pole rodzaj nijaki

  1. tajla ziymie przeznaczōnŏ pod uprawã
    • 1931, Jerzy Probosz, Biydnŏ Wilija
    Przez dziyń jaktoż w polu, a jaktoż w lesie przi wyrŏbianiu drzewa wdycki był pyrszy.
    • 1984, Augustyn Halotta, Śląskie bery, bojki i opowiastki z dawnych lat
    Jak ino kiery z jego poddanych nie łoddoł na czas podatku abo za poleku robił na jego polu, kozoł go zbić do zemdlenio i łodbiyroł mu wszystko, co ten ino mioł.
  2. miyjsce we formularze do wkludzaniŏ informacyji
    • (potrzebny przikłŏd)

ôdmiana:

ôdmiana: pole
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik pole pola
dopołniŏcz pola polōw
cylownik polu polōm
biernik pole pola
nŏrzyndnik polym polami
pz.: polōma
miyjscownik polu polach
wołŏcz pole pola
uproszczōny zŏpis
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik pole pola
dopołniŏcz pola polōw
cylownik polu polōm
biernik pole pola
nŏrzyndnik polym polami
pz.: polōma
miyjscownik polu polach
wołŏcz pole pola

Frazeologijŏ

Inksze jynzyki

  • angelski: field
  • czeski: pole
  • francuski: champ
  • hiszpański: campo
  • niymiecki: Feld
  • polski: pole
  • ruski: поле