trzeba

Ze SileSłownik
Idź do: nawigacyjŏ, szukej

Etymologijŏ

Ze prasłowiańskigo *terba, pożyczōne ze pragermańskigo *þerb-.

Wymŏwa

AS: [čėba], [čšėba], [ṭšėba]

Czasownik

trzeba czasownik

  1. winno sie, je potrzebne
    • 1964, Feliks Pluta, Dialekt głogówecki
    Nŏprzōd trzeba gnōj wywiyź i zaôrać w jesieni już na rzepã.
    • 1976, Brunon Strzałka, Bojki i Godki Śląskie
    Ale trzeba przecam tej dziołsze podziynkować, pōmyśloł, przecam ech nie był w masztalni chowany.

ôdmiana:

ôdmiana: trzeba
formatryb ôznajmiyniŏtryb warōnkutryb rozkazu
bezôkoliczniktrzeba
czas terŏźnytrzebatrzeba by
niych bydzie trzeba
czas prziszłybydzie trzeba
czas przeszłybyło trzebabyło by trzeba
trzeba by było

składnia:

  1. trzeba + bezôkolicznik

synōnimy:

  1. trzeja, trza, musieć

Inksze jynzyki

  • angelski: be necessary, one ought to/should
  • czeski: třeba
  • francuski: nécessaire
  • hiszpański: haber que
  • italijański: necessario
  • niymiecki: müssen, sollen
  • polski: trzeba
  • ruski: надо, необходимо, нужно
  • słowacki: treba
  • ukrajiński: необхідно, треба