wiec

Ze SileSłownik
Wersyjo ze dnia 13:05, 6 lip 2020 autorstwa Grzegorz Kulik (dyskusyjŏ | wkłŏd) (Etymologijŏ)
(rōżn.) ← starszŏ wersyjŏ | Terŏźnŏ wersyjŏ (rōżn.) | Nastympnŏ wersyjŏ → (rōżn.)
Idź do: nawigacyjŏ, szukej

Etymologijŏ

Ôd prasłowiańskigo *veťь, ôd praindoeuropejskigo *wekʷ-.

Wymŏwa

AS: [v'i ̯ec]

Rzeczownik

wiec rodzaj żyński

  1. (połednie) wytwōr z materyje, przedmiot
    • 1934, Feliks Steuer, Dialekt sulkowski
    Jak gdo pojszczoł jakõ wiec, to mōwi: "Pōmbōg zapłać za pojszczani!".
  2. (połednie) sprawa, zŏgŏdniynie
    • 1908, Ernest Farnik, Iste Roki
    Teraz już szczyp nie trza drzyć, bo mamy petryol, a czytani je dobro wiec.

ôdmiana:

ôdmiana: wiec
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik wiec wiecy
dopołniŏcz wiecy wiecy
cylownik wiecy wiecōm
biernik wiec wiecy
nŏrzyndnik wiecōm wiecami
pz.: wiecōma
miyjscownik wiecy wiecach
wołŏcz wiecy wiecy
uproszczōny zŏpis
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik wiec wiecy
dopołniŏcz wiecy wiecy
cylownik wiecy wiecōm
biernik wiec wiecy
nŏrzyndnik wiecōm wiecami
pz.: wiecōma
miyjscownik wiecy wiecach
wołŏcz wiecy wiecy

synōnimy:

  1. rzecz

Inksze jynzyki

  • angelski: thing
  • czeski: věc
  • francuski: chose
  • hiszpański: cosa
  • niymiecki: Ding
  • polski: rzecz
  • ruski: вещь