wojna

Etymologijŏ

Ze prasłowiańskigo *vojьna.

Wymŏwa

AS: [voi ̯na]

Rzeczownik

wojna rodzaj żyński

1. walka zbrojnŏ miyndzy państwami, grupami religijnymi, społecznymi, etc.
   • 1984, Augustyn Halotta, Śląskie bery, bojki i opowiastki z dawnych lat

   Tam tyż ich zastała wojna prusko-francusko w 1870—71.

   • 1911, Paweł Marek, Ô czowieku, co bōł diŏbłōm przedany

   Dziepro za siedym rokōw wojna sie skōńczyła, a gazda też zarŏz du dōm sie wracoł.

2. chaja
   • 1920, Kocynder

   Staro zrobiła mi wojna, jakiej jeszcze nie było od kiedy my są społem.

ôdmiana:

ôdmiana: wojna
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	wojna	wojny
dopołniŏcz	wojny	wojn
cylownik	wojnie	wojnōm
biernik	wojnã	wojny
nŏrzyndnik	wojnōm	wojnami pz.: wojnōma
miyjscownik	wojnie	wojnach
wołŏcz	wojno	wojny

uproszczōny zŏpis
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	wojna	wojny
dopołniŏcz	wojny	wojn
cylownik	wojnie	wojnōm
biernik	wojna	wojny
nŏrzyndnik	wojnōm	wojnami pz.: wojnōma
miyjscownik	wojnie	wojnach
wołŏcz	wojno	wojny

synōnimy:

2. chaja, wija, breweryjŏ

antōnimy:

1. pokōj, zgoda

Inksze jynzyki

• angelski: war
• czeski: válka
• francuski: guerre
• hiszpański: guerra
• niymiecki: Krieg
• polski: wojna
• ruski: война