złoto

Etymologijŏ

Ze prasłowiańskigo *zolto, ze praindoeuropejskigo *ǵʰl̥tóm, ze praindoeuropejskigo *ǵʰelh₃-.

Wymŏwa

AS: [zu̯oto]

Rzeczownik

złoto rodzaj nijaki

1. (chymijŏ) elymynt chymiczny ô symbolu Au i liczbie atōmowyj 79
   • (potrzebny przikłŏd)
2. stop, materyjŏ ze złota używanŏ do produkowanio biżuteryje, mōnet etc., produkt ze złota
   • 1908, Jan Kopeć, Ô piniōndzach zapadniyntych

   Kiedy prziszeł czas, narŏz dźwignōł sie kamiyń i ôn doprōwdy uźrzōł straszne kupy złota.

   • 1984, Augustyn Halotta, Śląskie bery, bojki i opowiastki z dawnych lat

   W miechu, zamiast łobrzynków z końskich kopyt, było pełno złota.

ôdmiana:

ôdmiana: złoto
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	złoto	złota
dopołniŏcz	złota	złot
cylownik	złotu	złotōm
biernik	złoto	złota
nŏrzyndnik	złotym	złotami pz.: złotōma
miyjscownik	złocie	złotach
wołŏcz	złoto	złota

uproszczōny zŏpis
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	złoto	złota
dopołniŏcz	złota	złot
cylownik	złotu	złotōm
biernik	złoto	złota
nŏrzyndnik	złotym	złotami pz.: złotōma
miyjscownik	złocie	złotach
wołŏcz	złoto	złota

synōnimy:

1. Au

antōnimy:

Inksze jynzyki

• angelski: gold
• czeski: zlato
• francuski: or
• hiszpański: medalla de oro, oro
• niymiecki: Gold
• polski: złoto
• ruski: золото