miesiōnc

Ze SileSłownik
Idź do: nawigacyjŏ, szukej

Etymologijŏ

Ze prasłowiańskigo *měsęcь, ze praindoeuropejskigo *mḗh₁n̥s.

Wymŏwa

AS: [mʹi ̯ėśȯ̃nc]

Rzeczownik

miesiōnc rodzaj mynski rzeczowy

  1. (czas) jednostka czasu, jedna ze dwanŏstu we roku
    • 2018, Szczepōn Twardoch Drach, przekł. Grzegorz Kulik
    Za trzi miesiōnce alianty zacznōm ôfynsywã stu dni, skuli keryj moc sie wydarzi za pōł roku.
    • 1964, Feliks Pluta, Dialekt głogówecki
    O, to tak szło tydziyń za tydniym, miesiōnc i to trwało rok.
  2. (astrōnōmijŏ) naturalny satelita ôd Ziymie
    • 1901, Lucjan Malinowski, Powieści ludu polskiego na Śląsku, cz. 2
    A cōżeś sam tyż przyszła – dyć tu miesiōnc nie doświyci ani słōńce nie doświyci, ani zajōnc nie dobiegnie, a tyś tu przyszła”.

ôdmiana:

ôdmiana: miesiōnc
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik miesiōnc miesiōnce
dopołniŏcz miesiōnca miesiyncy
cylownik miesiōncowi miesiōncom
biernik miesiōnc miesiōnce
nŏrzyndnik miesiōńcem miesiōncami
pz.: miesiōncōma
miyjscownik miesiōncu miesiōncach
wołŏcz miesiōncu miesiōnce
uproszczōny zŏpis
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik miesiōnc miesiōnce
dopołniŏcz miesiōnca miesiyncy
cylownik miesiōncowi miesiōncom
biernik miesiōnc miesiōnce
nŏrzyndnik miesiōńcem miesiōncami
pz.: miesiōncōma
miyjscownik miesiōncu miesiōncach
wołŏcz miesiōncu miesiōnce

synōnimy:

  1. ksiynżyc, miesiōnczek

Frazeologijŏ

  1. dugi jak miesiōnc, a chudy jak wypłata
  2. mieć coś na trzinŏsty miesiōnc

Inksze jynzyki

  • angelski: month, moon
  • czeski: luna, měsíc
  • francuski: mois, lune
  • hiszpański: luna, mes
  • niymiecki: Monat, Mond
  • polski: miesiąc, księżyc
  • ruski: месяц, луна