ławka
Wykŏz treści
Etymologijŏ
Etymologijŏ do dodaniŏ.
Wymŏwa
AS: [u̯afka]
Rzeczownik
ławka rodzaj żyński
- twarde nŏczynie do siedzyniŏ dlŏ pŏru ôsōb
- 1984, Augustyn Halotta, Śląskie bery, bojki i opowiastki z dawnych lat
- Przechodziłech właśnie przez Plac Wolności, kaj piykne ławki aże prosiły, by se siednąć.
ôdmiana:
ôdmiana: ławka | ||
---|---|---|
przipadek | liczba pojedynczŏ | liczba mnogŏ |
mianownik | ławka | ławki |
dopołniŏcz | ławki | ławek |
cylownik | ławce | ławkōm |
biernik | ławkã | ławki |
nŏrzyndnik | ławkōm | ławkami pz.: ławkōma |
miyjscownik | ławce | ławkach |
wołŏcz | ławko | ławki |
uproszczōny zŏpis | ||
---|---|---|
przipadek | liczba pojedynczŏ | liczba mnogŏ |
mianownik | ławka | ławki |
dopołniŏcz | ławki | ławek |
cylownik | ławce | ławkōm |
biernik | ławka | ławki |
nŏrzyndnik | ławkōm | ławkami pz.: ławkōma |
miyjscownik | ławce | ławkach |
wołŏcz | ławko | ławki |
synōnimy:
Inksze jynzyki
- angelski: bench
- czeski: lavice
- francuski: banc
- hiszpański: banco
- niymiecki: Bank
- polski: ławka
- ruski: лавка