Ana
Wykŏz treści
Etymologijŏ
Ze łaciny Anna, ôd starogreckigo Ἄννα, ôd hebrajskigo חַנָּה (ḥannâ), miana ze Starego Testamyntu.
Wymŏwa
AS: [ãna]
Rzeczownik
Ana rodzaj żyński
- miano żyńske
- 2002, Bogdan Dzierżawa, Z Biegiem Rudy
- Wol niy wol, musioł Alojz sjąć ta swoja nojlepszo bioło koszula i podać jom Anie. Szupok zaś cołki czas stoji przi nich, a ślypska mu miały wyglajzować, co tak mu za Anom lotały.
ôdmiana:
| ôdmiana: Ana | ||
|---|---|---|
| przipadek | liczba pojedynczŏ | liczba mnogŏ |
| mianownik | Ana | Any |
| dopołniŏcz | Any | An |
| cylownik | Anie | Anōm |
| biernik | Anã | Any |
| nŏrzyndnik | Anōm | Anami pz.: Anōma |
| miyjscownik | Anie | Anach |
| wołŏcz | Ano | Any |
| uproszczōny zŏpis | ||
|---|---|---|
| przipadek | liczba pojedynczŏ | liczba mnogŏ |
| mianownik | Ana | Any |
| dopołniŏcz | Any | An |
| cylownik | Anie | Anōm |
| biernik | Ana | Any |
| nŏrzyndnik | Anōm | Anami pz.: Anōma |
| miyjscownik | Anie | Anach |
| wołŏcz | Ano | Any |
Inksze jynzyki
- angelski: Ann, Anna, Anne
- czeski: Anna
- francuski: Anne
- hiszpański: Ana
- italijański: Anna
- niymiecki: Anna, Anne
- polski: Anna
- ruski: Анна
- słowacki: Anna
- ukrajiński: Анна
