Andrzej

Etymologijŏ

Ze starogreckigo Ἀνδρέας.

Wymŏwa

AS: [ãnḍžei ̯]

Rzeczownik

Andrzej rodzaj mynski ôsobowy

1. miano chopske, co mŏ pochodzynie grecko-łacińske
   • 1934, Feliks Steuer, Dialekt sulkowski

   Na świyntygo Andrzeja wrażuje se gałōnzky z wiśni do wody.

ôdmiana:

ôdmiana: Andrzej
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	Andrzej	Andrzeje
dopołniŏcz	Andrzeja	Andrzejōw
cylownik	Andrzejowi	Andrzejōm
biernik	Andrzeja	Andrzejōw
nŏrzyndnik	Andrzejym	Andrzejami pz.: Andrzejōma
miyjscownik	Andrzeju	Andrzejach
wołŏcz	Andrzeju	Andrzeje

uproszczōny zŏpis
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	Andrzej	Andrzeje
dopołniŏcz	Andrzeja	Andrzejōw
cylownik	Andrzejowi	Andrzejōm
biernik	Andrzeja	Andrzejōw
nŏrzyndnik	Andrzejym	Andrzejami pz.: Andrzejōma
miyjscownik	Andrzeju	Andrzejach
wołŏcz	Andrzeju	Andrzeje

synōnimy:

1. Jyndra, Jyndrek

Inksze jynzyki

• angelski: Andrew
• czeski: Andrej, Ondřej
• francuski: André
• hiszpański: Andrés
• italijański: Andrea
• niymiecki: Andreas
• polski: Andrzej
• ruski: Андрей
• słowacki: Andrej, Ondrej
• ukrajiński: Андрій