Europa

Ze SileSłownik
Idź do: nawigacyjŏ, szukej

Etymologijŏ

Ze łaciny Europa, ôd starogreckigo Εὐρώπη. Dalsze pochodzynie niypewne, ale mogło sie weznōńć ôd starogreckigo εὐρύς + ὄψ („szyrokŏ gymba”) abo ôd jakigoś jynzyka symickigo, kaj podobne słowa znaczōm „wieczōr” abo „zachōd”, bp. fynickie 𐤏𐤓𐤁‎ (ʿereb, „wieczōr”), aramejske ערובה‎ (ʿrōbā, „zachōd śłōńca”).

Wymŏwa

AS: [eu̯ropa]

Rzeczownik

Europa rodzaj żyński

  1. (mitologijŏ, włŏsne miano) cera ôd Agynora, kochanka ôd Zeusa, matka ôd Minosa, Radamantysa i Sarpedōna
    • (potrzebny przikłŏd)
  2. (geografijŏ, włŏsne miano) part świata na pōłnocnyj pōłkuli, co społym ze Azyjōm tworzi kōntynynt Eurazyjŏ
    • 1984, Augustyn Halotta, Śląskie bery, bojki i opowiastki z dawnych lat
    Było to w tym czasie, jak Napoleon w Europie nowe porządki dyktowoł.
    Rabarbar ze Azji do Europy przikludziōł pōnojś we XVI wieku Marko Polo.
  3. (astrōnōmijŏ, włŏsne miano) jedyn z miesiōncōw Jupitera
    • (potrzebny przikłŏd)
  4. (astrōnōmijŏ, włŏsne miano) planetojida ô numerze katalogowym 53
    • (potrzebny przikłŏd)
  5. (geografijŏ, włŏsne miano) wyspa na połedniu Afryki
    • (potrzebny przikłŏd)

ôdmiana:

ôdmiana: Europa
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik Europa Europy
dopołniŏcz Europy Europōw
cylownik Europie Europōm
biernik Europã Europy
nŏrzyndnik Europōm Europami
pz.: Europōma
miyjscownik Europie Europach
wołŏcz Europo Europy
uproszczōny zŏpis
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik Europa Europy
dopołniŏcz Europy Europōw
cylownik Europie Europōm
biernik Europa Europy
nŏrzyndnik Europōm Europami
pz.: Europōma
miyjscownik Europie Europach
wołŏcz Europo Europy

synōnimy:

  1. Ojropa, Stary Kōntynynt

Inksze jynzyki

  • angelski: Europa, Europe
  • czeski: Evropa
  • francuski: Europe
  • hiszpański: Europa
  • italijański: Europa
  • niymiecki: Europa
  • polski: Europa
  • ruski: Европа
  • słowacki: Európa
  • ukrajiński: Європа