Europa
Wykŏz treści
Etymologijŏ
Ze łaciny Europa, ôd starogreckigo Εὐρώπη. Dalsze pochodzynie niypewne, ale mogło sie weznōńć ôd starogreckigo εὐρύς + ὄψ („szyrokŏ gymba”) abo ôd jakigoś jynzyka symickigo, kaj podobne słowa znaczōm „wieczōr” abo „zachōd”, bp. fynickie 𐤏𐤓𐤁 (ʿereb, „wieczōr”), aramejske ערובה (ʿrōbā, „zachōd śłōńca”).
Wymŏwa
AS: [eu̯ropa]
Rzeczownik
Europa rodzaj żyński
- (mitologijŏ, włŏsne miano) cera ôd Agynora, kochanka ôd Zeusa, matka ôd Minosa, Radamantysa i Sarpedōna
- (potrzebny przikłŏd)
- (geografijŏ, włŏsne miano) part świata na pōłnocnyj pōłkuli, co społym ze Azyjōm tworzi kōntynynt Eurazyjŏ
- 1984, Augustyn Halotta, Śląskie bery, bojki i opowiastki z dawnych lat
- Było to w tym czasie, jak Napoleon w Europie nowe porządki dyktowoł.
- Rabarbar ze Azji do Europy przikludziōł pōnojś we XVI wieku Marko Polo.
- (astrōnōmijŏ, włŏsne miano) jedyn z miesiōncōw Jupitera
- (potrzebny przikłŏd)
- (astrōnōmijŏ, włŏsne miano) planetojida ô numerze katalogowym 53
- (potrzebny przikłŏd)
- (geografijŏ, włŏsne miano) wyspa na połedniu Afryki
- (potrzebny przikłŏd)
ôdmiana:
| ôdmiana: Europa | ||
|---|---|---|
| przipadek | liczba pojedynczŏ | liczba mnogŏ |
| mianownik | Europa | Europy |
| dopołniŏcz | Europy | Europōw |
| cylownik | Europie | Europōm |
| biernik | Europã | Europy |
| nŏrzyndnik | Europōm | Europami pz.: Europōma |
| miyjscownik | Europie | Europach |
| wołŏcz | Europo | Europy |
| uproszczōny zŏpis | ||
|---|---|---|
| przipadek | liczba pojedynczŏ | liczba mnogŏ |
| mianownik | Europa | Europy |
| dopołniŏcz | Europy | Europōw |
| cylownik | Europie | Europōm |
| biernik | Europa | Europy |
| nŏrzyndnik | Europōm | Europami pz.: Europōma |
| miyjscownik | Europie | Europach |
| wołŏcz | Europo | Europy |
synōnimy:
Inksze jynzyki
- angelski: Europa, Europe
- czeski: Evropa
- francuski: Europe
- hiszpański: Europa
- italijański: Europa
- niymiecki: Europa
- polski: Europa
- ruski: Европа
- słowacki: Európa
- ukrajiński: Європа
