Ewa

Etymologijŏ

Etymologijŏ do dodaniŏ.

Wymŏwa

AS: [eva]

Rzeczownik

Ewa rodzaj żyński

1. (biblijŏ) miano ôd piyrszyj kobiyty
   • 1984, Augustyn Halotta, Śląskie bery, bojki i opowiastki z dawnych lat

   [...] wedle ich wierzenio, tak jak u nos Adam i Ewa, u nich byli Askra i Emble, kierzy tyż byli wystrugani z klonowego drzewa [...]

2. (włŏsne miano) miano żyńske
   • 2018, Szczepōn Twardoch Drach, przekł. Grzegorz Kulik

   [...] jutro ôbie Geline cery przidōm z chopami i dziećmi, z Adaśkym, z Nikodemym, z Ewōm, Elōm i Miśkōm.

ôdmiana:

pokŏżôdmiana: Ewa
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	Ewa	Ewy
dopołniŏcz	Ewy	Ew Ewōw
cylownik	Ewie	Ewōm
biernik	Ewã	Ewy
nŏrzyndnik	Ewōm	Ewami pz.: Ewōma
miyjscownik	Ewie	Ewach
wołŏcz	Ewo	Ewy

pokŏżuproszczōny zŏpis
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	Ewa	Ewy
dopołniŏcz	Ewy	Ew Ewōw
cylownik	Ewie	Ewōm
biernik	Ewa	Ewy
nŏrzyndnik	Ewōm	Ewami pz.: Ewōma
miyjscownik	Ewie	Ewach
wołŏcz	Ewo	Ewy

Inksze jynzyki

• angelski: Eva, Eve
• czeski: Eva
• francuski: Ève
• hiszpański: Eva
• niymiecki: Eva
• polski: Ewa
• ruski: Ева