Gliwice
Wykŏz treści
Etymologijŏ
Ôd miana Gliw abo Gliwa, abo ôd dŏwnego gliwa, co ôznaczało coś ślamatego.
Wymŏwa
AS: [glʹivʹice]
Rzeczownik
Gliwice rodzaj niymynskoôsobowy, liczba mnogŏ
- (geografijŏ, administracyjŏ, włŏsne miano) miasto we Gōrnym Ślōnsku
- 2015, Marcin Melon, Kōmisorz Hanusik i Sznupok
- McAulay siedzioł w taksōwce, kero jechała z nim bez Gliwice, Zobrze, cōłko Ruda i Chorzōw i ukłodoł sie w gowie godka z Goldsteinym, [...]
- 1967, Walenty Dobrzyński, Gwary powiatu niemodlińskiego
- Toch potyn jechoł do dōm, a z dōmu ech potyn zadzwōniōł brata, bo brata ech mioł w Gliwicach, sieli chce grziby, to mŏ przijś, bo jŏ naziyroł siłã grzibōw.
ôdmiana:
| ôdmiana: Gliwice | |
|---|---|
| przipadek | liczba mnogŏ |
| mianownik | Gliwice |
| dopołniŏcz | Gliwic |
| cylownik | Gliwicōm |
| biernik | Gliwice |
| nŏrzyndnik | Gliwicami pz.: Gliwicōma |
| miyjscownik | Gliwicach |
| wołŏcz | Gliwice |
Inksze jynzyki
- angelski: Gliwice
- czeski: Glivice, Hlivice
- francuski: Gliwice
- hiszpański: Gliwice
- niymiecki: Gleiwitz
- polski: Gliwice
- ruski: Гливице
