Gustlik

Ze SileSłownik
Idź do: nawigacyjŏ, szukej

Etymologijŏ

Etymologijŏ do dodaniŏ.

Wymŏwa

AS: [gustaf]

Rzeczownik

Gustlik rodzaj mynski ôsobowy

  1. (włŏsne miano) miano mynske, zdrobniynie ôd Gustaw.
    • 1976, Brunon Strzałka, Bojki i Godki Śląskie
    Jeszczech, pierōna, nie jod pieczōnego zajōnca a Gustlik Muszczym padoł, że okropnie fajnie smakuje.
    • 1930, Róża Sapotowa, Niedziela śląska
    Kej se już sziwo ôpucował, sōnki spod szopy wypchoł, patrzi, a tu sie Gustlik do drzwi plere.

ôdmiana:

pokŏżôdmiana: Gustlik
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik Gustlik Gustliki
dopołniŏcz Gustlika Gustlikōw
cylownik Gustlikowi Gustlikōm
biernik Gustlika Gustliki
nŏrzyndnik Gustlikym Gustlikami
pz.: Gustlikōma
miyjscownik Gustliku Gustlikach
wołŏcz Gustliku Gustliki
pokŏżuproszczōny zŏpis
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik Gustlik Gustliki
dopołniŏcz Gustlika Gustlikōw
cylownik Gustlikowi Gustlikōm
biernik Gustlika Gustliki
nŏrzyndnik Gustlikym Gustlikami
pz.: Gustlikōma
miyjscownik Gustliku Gustlikach
wołŏcz Gustliku Gustliki

synōnimy:

  1. Gustel, Gustla, Gustek

Inksze jynzyki

Zdrzōdło "https://silling.org/slownik/index.php?title=Gustlik&oldid=2585"