Gustlik
Wykŏz treści
[schrůń]Etymologijŏ
Etymologijŏ do dodaniŏ.
Wymŏwa
AS: [gustaf]
Rzeczownik
Gustlik rodzaj mynski ôsobowy
- (włŏsne miano) miano mynske, zdrobniynie ôd Gustaw.
- 1976, Brunon Strzałka, Bojki i Godki Śląskie
- Jeszczech, pierōna, nie jod pieczōnego zajōnca a Gustlik Muszczym padoł, że okropnie fajnie smakuje.
- 1930, Róża Sapotowa, Niedziela śląska
- Kej se już sziwo ôpucował, sōnki spod szopy wypchoł, patrzi, a tu sie Gustlik do drzwi plere.
ôdmiana:
pokŏżôdmiana: Gustlik |
---|
pokŏżuproszczōny zŏpis |
---|
synōnimy:
Inksze jynzyki
- Patrz: Gustaw.