Jōzef

Etymologijŏ

Ôd hebrajskigo יוֹסֵף‎.

Wymŏwa

AS: [i ̯ȯzef]

Rzeczownik

Jōzef rodzaj mynski ôsobowy

1. (włŏsne miano) chopske miano
   • 2014, Marcin Melon, Kōmisorz Hanusik

   - Jōzef Walynciok. Coś ci to godo?

   • 1961, Alfred Zaręba, red., Śląskie teksty gwarowe

   I ôd tygo czasu Kaśka była pouczōnŏ i zrobiyła z Jōzefym wesele.

ôdmiana:

pokŏżôdmiana: Jōzef
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	Jōzef	Jōzefy
dopołniŏcz	Jōzefa	Jōzefōw
cylownik	Jōzefowi	Jōzefōm
biernik	Jōzefa	Jōzefōw
nŏrzyndnik	Jōzefym	Jōzefami pz.: Jōzefōma
miyjscownik	Jōzefie	Jōzefach
wołŏcz	Jōzefie	Jōzefy

pokŏżuproszczōny zŏpis
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	Jōzef	Jōzefy
dopołniŏcz	Jōzefa	Jōzefōw
cylownik	Jōzefowi	Jōzefōm
biernik	Jōzefa	Jōzefōw
nŏrzyndnik	Jōzefym	Jōzefami pz.: Jōzefōma
miyjscownik	Jōzefie	Jōzefach
wołŏcz	Jōzefie	Jōzefy

synōnimy:

1. Josef, Jozef

Inksze jynzyki

• angelski: Joseph
• czeski: Josef, Jozef
• francuski: Joseph
• hiszpański: José
• niymiecki: Josef
• polski: Józef
• ruski: Иосиф