Jorg

Etymologijŏ

Ôd niymieckigo Jorg.

Wymŏwa

AS: [i ̯org]

Rzeczownik

Jorg rodzaj mynski ôsobowy

1. (włŏsne miano) miano chopske
   • 2008, Alojzy Lysko, Duchy Wojny: W koszarach pod szczytami Alp

   A po dołach nad Korzyńcym kręcił sie Jorga Palarzów, mój równiok i do tego przyjociel. Jorga jak to Jorga – łonymu ino rybki były w głowie.

   • 1921, Kocynder

   Spotkałach na gminie jedna znajomo, co tam była skiz legitki i ta mi padała, ize łona zno niejakoś Malchercyno z Rybnika, co to boroka płace i ręce załamuje, bo ji Miemcy skusili jej synka Jorga, któremu dopiero jest 16 lot i zrobili z niego złodzieja.

ôdmiana:

pokŏżôdmiana: Jorg
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	Jorg	Jorgi
dopołniŏcz	Jorga	Jorgōw
cylownik	Jorgowi	Jorgōm
biernik	Jorga	Jorgōw
nŏrzyndnik	Jorgym	Jorgami pz.: Jorgōma
miyjscownik	Jorgu	Jorgach
wołŏcz	Jorgu	Jorgi

pokŏżuproszczōny zŏpis
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	Jorg	Jorgi
dopołniŏcz	Jorga	Jorgōw
cylownik	Jorgowi	Jorgōm
biernik	Jorga	Jorgōw
nŏrzyndnik	Jorgym	Jorgami pz.: Jorgōma
miyjscownik	Jorgu	Jorgach
wołŏcz	Jorgu	Jorgi

synōnimy:

1. Jurzi, Jorguś, Jura, Jurek

Inksze jynzyki

• angelski: George
• czeski: Jiří
• francuski: Georges
• hiszpański: Jorge
• niymiecki: Georg, Jörg, Jörgen, Jürgen
• polski: Jerzy
• ruski: Георгий, Егор, Юрий