Jorguś
Wykŏz treści
Etymologijŏ
Patrz: Jorg.
Wymŏwa
AS: [i ̯orguś]
Rzeczownik
Jorguś rodzaj mynski ôsobowy
- (włŏsne miano) miano mynske, zdrobniynie ôd Jorg
- 2016, Alojzy Lysko, Duchy Wojny: W przekleństwie kalectwa
- Dużo sie jich nasłuchoł i som Ziguś, a potym jego młodszy brat – Jorguś. Tyn Jorguś to był mondrok od małego.
ôdmiana:
ôdmiana: Jorguś | ||
---|---|---|
przipadek | liczba pojedynczŏ | liczba mnogŏ |
mianownik | Jorguś | Jorgusie |
dopołniŏcz | Jorgusia | Jorgusiōw |
cylownik | Jorgusiowi | Jorgusiōm |
biernik | Jorgusia | Jorgusiōw |
nŏrzyndnik | Jorgusiym | Jorgusiami pz.: Jorgusiōma |
miyjscownik | Jorgusiu | Jorgusiach |
wołŏcz | Jorgusiu | Jorgusie |
uproszczōny zŏpis | ||
---|---|---|
przipadek | liczba pojedynczŏ | liczba mnogŏ |
mianownik | Jorguś | Jorgusie |
dopołniŏcz | Jorgusia | Jorgusiōw |
cylownik | Jorgusiowi | Jorgusiōm |
biernik | Jorgusia | Jorgusiōw |
nŏrzyndnik | Jorgusiym | Jorgusiami pz.: Jorgusiōma |
miyjscownik | Jorgusiu | Jorgusiach |
wołŏcz | Jorgusiu | Jorgusie |
synōnimy:
Inksze jynzyki
- angelski: George
- czeski: Jiří
- francuski: Georges
- hiszpański: Jorge
- niymiecki: Georg, Jörg, Jörgen, Jürgen
- polski: Jerzy
- ruski: Георгий, Егор, Юрий