Katowice

Etymologijŏ

Ôd przezwiska piyrszego posiedziciela („Kat”) abo ôd słowa kōnt, to znaczy miyjsca na kraju.

Wymŏwa

AS: [katovʹice]

Rzeczownik

Katowice rodzaj niymynskoôsobowy, liczba mnogŏ

1. (geografijŏ) miasto na Gōrnym Ślōnsku nad rzykōm Rawōm, głōwne miasto wojewōdztwa ślōnskigo
   • 1964, Feliks Pluta, Dialekt głogówecki

   Jeszcze syn bōł, tyn co je w Katowicach, w dōmu.

   • 1929, Gawędy Stacha Kropiciela, Gość Niedzielny

   Uwagi pana „czytelnika” z Katowic są dobre, ale jo tak pisza jak godom.

ôdmiana:

ôdmiana: Katowice
przipadek	liczba mnogŏ
mianownik	Katowice
dopołniŏcz	Katowic
cylownik	Katowicōm
biernik	Katowice
nŏrzyndnik	Katowicami pz.: Katowicōma
miyjscownik	Katowicach
wołŏcz	Katowice

synōnimy:

1. pot. Kato

Inksze jynzyki

• angelski: Katowice
• czeski: Katovice
• francuski: Catovice
• hiszpański: Katowice
• italijański: Katowice
• niymiecki: Kattowitz
• polski: Katowice
• ruski: Катовице
• słowacki: Katovice
• ukrajiński: Катовіце