Klara
Wykŏz treści
Etymologijŏ
Etymologijŏ do dodaniŏ.
Wymŏwa
AS: [klara]
Rzeczownik
klara rodzaj żyński
- (włŏsne miano) miano żyńske
- 1963, Gertruda Lisōń, Tekst prudnicki z Przechodu
- Jak my prziszli z kościoła, to u nas w dōmu tam u Klary, tam my mieli ôbiad.
ôdmiana:
| ôdmiana: Klara | ||
|---|---|---|
| przipadek | liczba pojedynczŏ | liczba mnogŏ |
| mianownik | Klara | Klary |
| dopołniŏcz | Klary | Klar |
| cylownik | Klarze | Klarōm |
| biernik | Klarã | Klary |
| nŏrzyndnik | Klarōm | Klarami pz.: Klarōma |
| miyjscownik | Klarze | Klarach |
| wołŏcz | Klaro | Klary |
| uproszczōny zŏpis | ||
|---|---|---|
| przipadek | liczba pojedynczŏ | liczba mnogŏ |
| mianownik | Klara | Klary |
| dopołniŏcz | Klary | Klar |
| cylownik | Klarze | Klarōm |
| biernik | Klara | Klary |
| nŏrzyndnik | Klarōm | Klarami pz.: Klarōma |
| miyjscownik | Klarze | Klarach |
| wołŏcz | Klaro | Klary |
Inksze jynzyki
- angelski: Claire, Clara
- czeski: Klára
- francuski: Claire
- hiszpański: Clara
- niymiecki: Clara, Klara
- polski: Klara
- ruski: Кла́ра
