Marta

Ze SileSłownik
Idź do: nawigacyjŏ, szukej

Etymologijŏ

Etymologijŏ do dodaniŏ.

Wymŏwa

AS: [marta]

Rzeczownik

Marta rodzaj żyński

  1. (włŏsne miano) miano żyńske
    • 2008, Alojzy Lysko, Duchy Wojny: W koszarach pod szczytami Alp
    Zeszli sie tam wszyscy. Ujek Józek Opołka z ujnom Maryjkom, ujno Marta z ujkiym Jankiym Urbańczykiem, ujno Jadwiga z ujkiym Władkiem Gwoździem.

ôdmiana:

pokŏżôdmiana: Marta
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik Marta Marty
dopołniŏcz Marty Martōw
Mart
cylownik Marcie Martōm
biernik Martã Marty
nŏrzyndnik Martōm Martami
pz.: Martōma
miyjscownik Marcie Martach
wołŏcz Marto Marty
pokŏżuproszczōny zŏpis
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik Marta Marty
dopołniŏcz Marty Martōw
Mart
cylownik Marcie Martōm
biernik Marta Marty
nŏrzyndnik Martōm Martami
pz.: Martōma
miyjscownik Marcie Martach
wołŏcz Marto Marty

Inksze jynzyki

  • angelski: Martha
  • czeski: Marta
  • francuski: Marthe
  • hiszpański: Marta
  • niymiecki: Martha
  • polski: Marta
  • ruski: Марта
Zdrzōdło "https://silling.org/slownik/index.php?title=Marta&oldid=2645"