Polŏk
Wykŏz treści
[schrůń]Etymologijŏ
Etymologijŏ do dodaniŏ.
Wymŏwa
AS: [polok], [polou̯k] (ôpol.)
Rzeczownik
Polŏk rodzaj mynski ôsobowy
- ôsoba, co nŏleży do polskigo nŏrodu
- Darymne je wajanie, że Polŏki poradzōm pochytać nasza gŏdka.
- 1984, Augustyn Halotta, Śląskie bery, bojki i opowiastki z dawnych lat
- — Poloki tu przydom? Co wy nie godocie! A może ino bydom przejyżdżać przez nasz Śląsk, by na Turki iść, tak jak to downi temu król Jan Sobieski na Wiedeń jechoł.
- (dŏwne) Ślōnzŏk
- 2018, Szczepōn Twardoch Drach, przekł. Grzegorz Kulik
- — Coś ty taki wielgi Polŏk sie zrobiōł? — pytŏ go ôjciec.
- 1937, Reinhold Olesch, Die Slavischen Dialekte Oberschlesiens
- Moi ôjcowie byli możni gospodŏrze, starzi Polŏcy; mieli sto dwadzieścia a sztyry morgi roli.
ôdmiana:
| pokŏżôdmiana: Polŏk |
|---|
| pokŏżuproszczōny zŏpis |
|---|
synōnimy:
Inksze jynzyki
- angelski: Pole, Polish
- czeski: Polák
- francuski: Polonais
- hiszpański: polaco
- niymiecki: Pole
- polski: Polak
- ruski: поляк
Kategoryje:
- Hasła ze ôpolskōm wymŏwōm
- rzeczowniki rodzaju mynskigo ôsobowego
- Hasła ze przikładami z blogu ôd Rafała Szymy
- Hasła ze przikładami z ksiōnżki Śląskie bery, bojki i opowiastki z dawnych lat
- dŏwne
- Hasła ze przikładami z powieści Drach
- Hasła ze przikładami ze zbioru Die Slavischen Dialekte Oberschlesiens
- Synōnimy gŏrol
- Synōnimy Poltōń
- Słownik minimum
