Pyjter

Etymologijŏ

Ôd czeskigo Petr, ôd łaciny Petrus, ôd starogreckigo Πέτρος.

Wymŏwa

AS: [pyi ̯ter̦]

Rzeczownik

Pyjter rodzaj mynski ôsobowy

1. (Włŏsne miano) miano chopske
   • 2017, Charles Dickens, Godniŏ Pieśń, przekł. Grzegorz Kulik

   Cratchitowŏ i cery dały mu po kusiku a z Pyjtrym uściśli sie rynce.

   • 2016, Bydzie lepij. Jednoaktówki po śląsku

   Może cie tam na wiyrchu docyniom. (milczy) Ino świyntego Pyjtra niy rozpij!

ôdmiana:

pokŏżôdmiana: Pyjter
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	Pyjter	Pyjtry
dopołniŏcz	Pyjtra	Pyjtrōw
cylownik	Pyjtrowi	Pyjtrōm
biernik	Pyjtra	Pyjtrōw
nŏrzyndnik	Pyjtrym	Pyjtrami pz.: Pyjtrōma
miyjscownik	Pyjtrze	Pyjtrach
wołŏcz	Pyjter	Pyjtry

pokŏżuproszczōny zŏpis
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	Pyjter	Pyjtry
dopołniŏcz	Pyjtra	Pyjtrōw
cylownik	Pyjtrowi	Pyjtrōm
biernik	Pyjtra	Pyjtrōw
nŏrzyndnik	Pyjtrym	Pyjtrami pz.: Pyjtrōma
miyjscownik	Pyjtrze	Pyjtrach
wołŏcz	Pyjter	Pyjtry

synōnimy:

1. Pietrek, Pieter, Pejter

Inksze jynzyki

• angelski: Peter
• czeski: Petr
• francuski: Pierre
• hiszpański: Pedro
• niymiecki: Peter, Piet
• polski: Piotr
• ruski: Пётр