Wojciech

Etymologijŏ

Ze prasłowiańskigo *Vojьtěxъ.

Wymŏwa

AS: [voi ̯ćeχ]

Rzeczownik

Wojciech rodzaj mynski ôsobowy

1. miano mynske
   • 2008, Alojzy Lysko, Duchy Wojny: W koszarach pod szczytami Alp

   Dzisio św. Wojciecha – tata by mieli imieniny.

   • 2018, Szczepōn Twardoch Drach, przekł. Grzegorz Kulik

   Valeska Magnor ôsprawiŏ z Wojciechym Czoikym ô tym, iże Josef Magnor musi sie kryć, i tyż milczy, bo gŏdŏ ino Czoik.

ôdmiana:

pokŏżôdmiana: Wojciech
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	Wojciech	Wojciechy
dopołniŏcz	Wojciecha	Wojciechōw
cylownik	Wojciechowi	Wojciechōm
biernik	Wojciecha	Wojciechōw
nŏrzyndnik	Wojciechym	Wojciechami pz.: Wojciechōma
miyjscownik	Wojciechu	Wojciechach
wołŏcz	Wojciechu	Wojciechy

pokŏżuproszczōny zŏpis
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	Wojciech	Wojciechy
dopołniŏcz	Wojciecha	Wojciechōw
cylownik	Wojciechowi	Wojciechōm
biernik	Wojciecha	Wojciechōw
nŏrzyndnik	Wojciechym	Wojciechami pz.: Wojciechōma
miyjscownik	Wojciechu	Wojciechach
wołŏcz	Wojciechu	Wojciechy

kolokacyje:

1. świynty Wojciech

synōnimy:

1. Wojtek

Inksze jynzyki

• angelski: Adalbert
• czeski: Vojtěch
• francuski: do dodaniŏ
• hiszpański: do dodaniŏ
• niymiecki: Adalbert
• polski: Wojciech
• ruski: Войтех