bilet

Etymologijŏ

Ze niymieckigo Billett, ôd francuskigo billet, ôd łaciny bulla.

Wymŏwa

AS: [bʹilet]

Rzeczownik

bilet rodzaj mynski rzeczowy

1. dokumynt, co przizwŏlŏ na przejazd postrzodkym kōmunikacyje abo na wchōd na jakeś wydarzynie, fajer itp.
   • 2008, Alojzy Lysko, Duchy Wojny: W koszarach pod szczytami Alp

   Kupili my trocha tońsze dlo wojoków bilety i oszklonom gondolom ruszyli ku wiyrchu Predigtschuhbanhe.

   • 1957, Stanisław Ligoń, Bery i bojki śląskie

   – Jo? Nic. Tyżech się dziwoł na niego tak, jakbych mioł bilet.

ôdmiana:

pokŏżôdmiana: bilet
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	bilet	bilety
dopołniŏcz	biletu	biletōw
cylownik	biletowi	biletōm
biernik	bilet	bilety
nŏrzyndnik	biletym	biletami pz.: biletōma
miyjscownik	bilecie	biletach
wołŏcz	bilecie	bilety

pokŏżuproszczōny zŏpis
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	bilet	bilety
dopołniŏcz	biletu	biletōw
cylownik	biletowi	biletōm
biernik	bilet	bilety
nŏrzyndnik	biletym	biletami pz.: biletōma
miyjscownik	bilecie	biletach
wołŏcz	bilecie	bilety

Inksze jynzyki

• angelski: ticket
• czeski: jízdenka, lístek, vstupenka
• francuski: billet, place, ticket
• hiszpański: billete, boleto, entrada, tique
• italijański: biglietto
• niymiecki: Billet, Fahrkarte, Fahrschein, Ticket
• polski: bilet
• ruski: билет
• słowacki: lístok
• ukrajiński: білет, квиток