biskup

Ze SileSłownik
Idź do: nawigacyjŏ, szukej

Etymologijŏ

Ze staro-cerkewno-słowiańskigo бискоупъ, ôd łaciny episcopus, ôd starogreckigo ἐπίσκοπος.

Wymŏwa

AS: [bʹiskup]

Rzeczownik

biskup rodzaj mynski ôsobowy

  1. (religijŏ) we kościołach krześcijańskich wysoki kapelōn ze świyncyniami biskupimi
    • 2010, Alojzy Lysko, Duchy Wojny: W okopach frontu wschodniego
    Trocha sie jich zachowało na zomku pszczyńskim abo we Wrocławiu, bo tam kiejś urzyndowoł nasz biskup.
    • 1967, Walenty Dobrzyński, Gwary powiatu niemodlińskiego
    I to biskup jym ôdpisoł: jak banecie mieli śtyry tysiōnce twardych, to wōm pōmogã.

ôdmiana:

ôdmiana: biskup
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik biskup biskupy, biskupi
dopołniŏcz biskupa biskupōw
cylownik biskupowi biskupōm
biernik biskupa biskupōw
nŏrzyndnik biskupym biskupami
pz.: biskupōma
miyjscownik biskupie biskupach
wołŏcz biskupie biskupy
uproszczōny zŏpis
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik biskup biskupy, biskupi
dopołniŏcz biskupa biskupōw
cylownik biskupowi biskupōm
biernik biskupa biskupōw
nŏrzyndnik biskupym biskupami
pz.: biskupōma
miyjscownik biskupie biskupach
wołŏcz biskupie biskupy

Inksze jynzyki

  • angelski: bishop, pontiff
  • czeski: biskup
  • francuski: évêque
  • hiszpański: obispo
  • italijański: vescovo
  • niymiecki: Bischof
  • polski: biskup
  • ruski: епископ
  • słowacki: biskup
  • ukrajiński: єпископ