bo

Etymologijŏ

Ze prasłowiańskigo *bo, ze prabałtosłowiańskigo *ba, ze praindoeuropejskigo *bʰo.

Wymŏwa

AS: /bo/

Spōjnik

bo spōjnik

1. Używany do ôkryślyniŏ prziczyny abo skutku.
   • 1901, Lucjan Malinowski, Powieści ludu polskiego na Śląsku, cz. 2

   Żōna pedziała mu: jŏ cie niy mogã nocować, bo mōj mōnż zbōjnik.

   • 1901, Lucjan Malinowski, Powieści ludu polskiego na Śląsku, cz. 2

   ôna mu prayła, ta samica, „niy psuj se szusta, a weź se jedno, bo ci to bydzie dobre”

synōnimy:

1. skuli tego że, skirz tego że, bez to że, pōniywŏż

Partykuła

bo partykuła

1. Używanŏ do ôznaczyniŏ, iże zdanie mŏ być rozumiane ôpacznie.
   • ojgyn.blogspot.com

   – A bo jô wiym.

Frazeologijŏ

• ciōng ôd taty, bo tata żyniaty
• szczekŏ, bo mu za to płacōm

Inksze jynzyki

• angelski: 'cause, because, for, since
• czeski: protože
• francuski: car, en raison, parce que
• hiszpański: porque, puesto que, ya que
• italijański: perché
• niymiecki: da, denn, weil
• polski: ponieważ
• ruski: ведь, ибо, понеже, поскольку, потому что, так как
• słowacki: pretože
• ukrajiński: адже, бо, внаслідок, оскільки, так як, тому, тому що, унаслідок