bojka

Ze SileSłownik
Idź do: nawigacyjŏ, szukej

Etymologijŏ

Ze prasłowiańskigo *bajьka.

Wymŏwa

AS: [boi ̯ka]

Rzeczownik

bojka rodzaj żyński

  1. krōtki ôpowiyść fikcyjnŏ, czynsto ze morałym
    • 2008, Alojzy Lysko, Duchy Wojny: W koszarach pod szczytami Alp
    Świat zrobił sie, jak w bojce. Niebo pokazowało wszystki kolory i wylywało je na skaliste wiyrchy.
    • 1901, Lucjan Malinowski, Powieści ludu polskiego na Śląsku, cz. 2
    [...] ziŏrko sie umiyniyło za kregulca urwało mu głowã tymu gołymbiowi – no i skōńczyła sie bojka.

ôdmiana:

ôdmiana: bojka
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik bojka bojki
dopołniŏcz bojki bojek
cylownik bojce bojkōm
biernik bojkã bojki
nŏrzyndnik bojkōm bojkami
pz.: bojkōma
miyjscownik bojce bojkach
wołŏcz bojko bojki
uproszczōny zŏpis
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik bojka bojki
dopołniŏcz bojki bojek
cylownik bojce bojkōm
biernik bojka bojki
nŏrzyndnik bojkōm bojkami
pz.: bojkōma
miyjscownik bojce bojkach
wołŏcz bojko bojki

Frazeologijŏ

Inksze jynzyki

  • angelski: fable, fairy tale
  • czeski: pohádka
  • francuski: conte
  • hiszpański: cuento
  • niymiecki: Fabel
  • polski: bajka
  • ruski: басня, мультфильм, сказка