bok

Ze SileSłownik
Idź do: nawigacyjŏ, szukej

Etymologijŏ

Ze prasłowiańskigo *bokъ.

Wymŏwa

AS: [bok]

Rzeczownik

bok rodzaj mynski rzeczowy

  1. lewŏ abo prawŏ strōna czowieka, zwiyrzyńcia, przedmiotu
    • 1957, Stanisław Ligoń, Bery i bojki śląskie
    – A dyć mamulka, ale to z winy tatulka, kierzy łodskoczyli w bok, jak mamulka na nich ciepnyli gorkiem.
    • 1976, Brunon Strzałka, Bojki i Godki Śląskie
    Po oczach było jednak widać, że tam taki bardzo stary nie jest, bo sie bystro rozglōndōł po bokach, czy kto nie wylezie z lasa, bo mu ludzie godali, że może trefić na tych zbōjnikōw.

ôdmiana:

ôdmiana: bok
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik bok boki
dopołniŏcz boku bokōw
cylownik bokowi bokōm
biernik bok boki
nŏrzyndnik bokym bokami
pz.: bokōma
miyjscownik boku bokach
wołŏcz boku boki
uproszczōny zŏpis
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik bok boki
dopołniŏcz boku bokōw
cylownik bokowi bokōm
biernik bok boki
nŏrzyndnik bokym bokami
pz.: bokōma
miyjscownik boku bokach
wołŏcz boku boki

Frazeologijŏ

Inksze jynzyki

  • angelski: side
  • czeski: bok
  • francuski: côté
  • hiszpański: costado, lado, flanco
  • niymiecki: Seite
  • polski: bok
  • ruski: бок