borŏk

Etymologijŏ

Ze prasłowiańskigo *borti (walczyć).

Wymŏwa

AS: [borok], [borou̯k] (ôpol.)

Rzeczownik

borŏk rodzaj mynski ôsobowy

1. z spōłczuciym ô kimś
   • 1961, Alfred Zaręba, red., Śląskie teksty gwarowe

   Nō i podziwejcie sie, borŏk chłop przestoł widzieć na ôczy i fertik.

   • 1939, Stanisław Bąk, Teksty gwarowe z polskiego Śląska

   Kedy ôdbywała kōnie i widziała, jak tyn drugi tak sie patrzoł do kibla z wodōm, ulitowała sie nad borŏkym i dała mu kapkã wody.

ôdmiana:

ôdmiana: borŏk
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	borŏk	borŏki
dopołniŏcz	borŏka	borŏkōw
cylownik	borŏkowi	borŏkōm
biernik	borŏka	borŏkōw
nŏrzyndnik	borŏkym	borŏkami pz.: borŏkōma
miyjscownik	borŏku	borŏkach
wołŏcz	borŏku	borŏki

uproszczōny zŏpis
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	borok	boroki
dopołniŏcz	boroka	borokōw
cylownik	borokowi	borokōm
biernik	boroka	borokōw
nŏrzyndnik	borokym	borokami pz.: borokōma
miyjscownik	boroku	borokach
wołŏcz	boroku	boroki

uwŏgi:

Rzŏdzij wystympuje tyż forma niyborŏk.

synōnimy:

1. biydŏk, niyborŏk,

Inksze jynzyki

• angelski: poor thing
• czeski: do dodaniŏ
• francuski: mon pauvre, ma pauvre
• hiszpański: pobrecito, pobrecillo
• italijański: poverino, poverina, poveraccio, poveraccia
• niymiecki: armes Ding
• polski: biedak, nieborak
• ruski: бедняга
• słowacki: do dodaniŏ
• ukrajiński: do dodaniŏ