brōń

Ze SileSłownik
Idź do: nawigacyjŏ, szukej

Etymologijŏ

Ze prasłowiańskigo *bȏrnь, ze prabałtosłowiańskigo *bor-n-i-, ze praindoeuropejskigo *bʰorH-n-i-.

Wymŏwa

AS: [brȯ̃ń]

Rzeczownik

brōń rodzaj żyński

  1. (wojskowe) nŏrzyńdzie do walki
    • 2018, Szczepōn Twardoch Drach, przekł. Grzegorz Kulik
    Josef niy wiy, fto prziszoł z brōniōm na jego plac.
    • 2014, Mirosław Syniawa, Dante i inksi
    Muszōm to w kożdym jednym mieście / wojŏki z brōniōm kwatyrować?

ôdmiana:

ôdmiana: brōń
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik brōń brōnie
dopołniŏcz brōni brōni
cylownik brōni brōniōm
biernik brōń brōnie
nŏrzyndnik brōniōm brōniami
pz.: brōniōma
miyjscownik brōni brōniach
wołŏcz brōni brōnie
uproszczōny zŏpis
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik brōń brōnie
dopołniŏcz brōni brōni
cylownik brōni brōniōm
biernik brōń brōnie
nŏrzyndnik brōniōm brōniami
pz.: brōniōma
miyjscownik brōni brōniach
wołŏcz brōni brōnie

synōnimy:

  1. uzbrojynie, ôrynż, rynsztōnek

Inksze jynzyki

  • angelski: weapon
  • czeski: zbraň
  • francuski: arme
  • hiszpański: arma
  • italijański: arma
  • niymiecki: Waffe
  • polski: broń
  • ruski: оружие
  • słowacki: zbraň
  • ukrajiński: Зброя