bōg
Wykŏz treści
Etymologijŏ
Ze prasłowiańskigo *bogъ.
Wymŏwa
AS: [bȯk]
Rzeczownik
bōg rodzaj mynski ôsobowy
- (religijŏ) istota srogszŏ ôd czowieka, co wpływŏ na jego los i zjawiska niyzależne ôd czowieka
- 1932, Gawędy Stacha Kropiciela, Gość Niedzielny
- Ale ty pijoku mosz jeno jednego boga, a ten bóg twój to szynkfas.
ôdmiana:
| ôdmiana: bōg | ||
|---|---|---|
| przipadek | liczba pojedynczŏ | liczba mnogŏ |
| mianownik | bōg | bogi |
| dopołniŏcz | boga | bogōw |
| cylownik | bogowi | bogōm |
| biernik | boga | bogōw |
| nŏrzyndnik | bogym | bogami pz.: bogōma |
| miyjscownik | bogu | bogach |
| wołŏcz | boże | bogi |
| uproszczōny zŏpis | ||
|---|---|---|
| przipadek | liczba pojedynczŏ | liczba mnogŏ |
| mianownik | bōg | bogi |
| dopołniŏcz | boga | bogōw |
| cylownik | bogowi | bogōm |
| biernik | boga | bogōw |
| nŏrzyndnik | bogym | bogami pz.: bogōma |
| miyjscownik | bogu | bogach |
| wołŏcz | boże | bogi |
Inksze jynzyki
- angelski: god
- czeski: bůh
- francuski: dieu
- hiszpański: dios
- italijański: dio, iddio
- niymiecki: Gott
- polski: bóg
- ruski: бог
- słowacki: boh
- ukrajiński: бог
