chlyb
Wykŏz treści
[schrůń]Etymologijŏ
Ze prasłowiańskigo *xlěbъ, ôd pragermańskigo *hlaibaz.
Wymŏwa
AS: [χlyp]
Rzeczownik
chlyb rodzaj mynski rzeczowy
- jŏdło robiōne bez pieczynie ciasta robiōnego ze zbożŏ
- 1984, Augustyn Halotta, Śląskie bery, bojki i opowiastki z dawnych lat
- Zaroz na stole pojawiła się bioło płócienno deka, na kiery leżoł pszeniczny chlyb, bioły syr, wędzonka i dużo roztomajtych maszkietów, a przy tym wielko flaszka wina.
- 1976, Brunon Strzałka, Bojki i Godki Śląskie
- Odwdziynczył ci sie za to, coś go chlebym futrowoł.
ôdmiana:
| pokŏżôdmiana: chlyb |
|---|
| pokŏżuproszczōny zŏpis |
|---|
Frazeologijŏ
- być skruszōny jak chlyb
- chlyb sadzać
- chlyb ze solōm jeś
- dobry chlyb kogoś rozpiyrŏ
- iś na swōj chlyb
- jeś chlyb z niyjednego pieca
- mieć chlyb na chlyb
- mieć chlyb w rynkach
- mieć leki chlyb
- niy z jednego pieca chlyb jeś
- ôddać na swōj chlyb
- rosnōńć jak głodnymu chlyb w gŏrści
- uciykać, jakby kōmuś kury chlyb zjadły
Inksze jynzyki
- angelski: bread
- czeski: chléb
- francuski: pain
- hiszpański: pan
- italijański: pane
- niymiecki: Brot
- polski: chleb
- ruski: хлеб
- słowacki: chlieb
- ukrajiński: хліб
