chyńć
Wykŏz treści
[schrůń]Etymologijŏ
Ze prasłowiańskigo *xǫtь, *xutь
Wymŏwa
AS: [χỹńć]
Rzeczownik
chyńć rodzaj żyński
- cug do zrobiyniŏ czegoś, szkrabka na coś
- 2014, Mirosław Syniawa, Dante i inksi
- Kej chyńć ze szkrabkōm zbierōm cie ôbie,
- 1967, Walenty Dobrzyński, Gwary powiatu niemodlińskiego
- Terazki bych tyn groch z chyńciōm jŏd, byle bych go mioł.
- 1901, Lucjan Malinowski, Powieści ludu polskiego na Śląsku, cz. 2
- Ale ôna nimiała żŏdnyj chyńci aże jōm ci ludzie jei namōwili, iże mŏ kōniecznie ś nim iść.
ôdmiana:
pokŏżôdmiana: chyńć |
---|
pokŏżuproszczōny zŏpis |
---|
synōnimy:
antōnimy:
Frazeologijŏ
Inksze jynzyki
- angelski: desire, wish
- czeski: chuť, ochota
- francuski: désir, envie, volonté
- hiszpański: gana, voluntad
- niymiecki: Lust
- polski: chęć
- ruski: аппетит, жажда, желание, зуд, охота
Kategoryje:
- Słowa erbniynte z prasłowiańskigo
- rzeczowniki rodzaju żyńskigo
- Hasła ze przikładami ze zbioru Dante i inksi
- Hasła ze przikładami ze zbioru Gwary powiatu niemodlińskiego
- Hasła ze przikładami z Powieści ludu polskiego na Śląsku, cz. 2
- Synōnimy ôchota
- Synōnimy szkrabka
- Synōnimy apetyt
- Antōnimy niychyńć
- Słownik minimum