ciało

Etymologijŏ

Ze prasłowiańskigo *tělo.

Wymŏwa

AS: [ćau̯o]

Rzeczownik

ciało rodzaj nijaki

1. ôrganizm ôd czowieka abo zwiyrzyńcia
   • 2014, Mirosław Syniawa, Dante i inksi

   Siedzã i bez czas dugi jyno sie prziglōndōm, / a kōnszt mi z duszy, z ciała zmynczynie syjmuje.

   • 2010, Alojzy Lysko, Duchy Wojny: W okopach frontu wschodniego

   Truchtoł niypewnie jakby chcioł, żebych go swojim ciałym zasłonił.

2. mŏrtwy czowiek abo zwiyrzã
   • 2018, Szczepōn Twardoch Drach, przekł. Grzegorz Kulik

   Ciało ôd Joachima Gemandera na prziszowskim smyntŏrzu przikrywŏ ziymia.

ôdmiana:

ôdmiana: ciało
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	ciało	ciała
dopołniŏcz	ciała	ciał
cylownik	ciału	ciałōm
biernik	ciało	ciała
nŏrzyndnik	ciałym	ciałami pz.: ciałōma
miyjscownik	ciele	ciałach
wołŏcz	ciało	ciała

uproszczōny zŏpis
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	ciało	ciała
dopołniŏcz	ciała	ciał
cylownik	ciału	ciałōm
biernik	ciało	ciała
nŏrzyndnik	ciałym	ciałami pz.: ciałōma
miyjscownik	ciele	ciałach
wołŏcz	ciało	ciała

synōnimy:

2. trup

antōnimy:

1. dusza, duch

Inksze jynzyki

• angelski: body
• czeski: tělo
• francuski: corps
• hiszpański: cuerpo
• italijański: corpo
• niymiecki: Kadaver, Körper
• polski: ciało
• ruski: тело
• słowacki: telo
• ukrajiński: тіло