cios

Ze SileSłownik
Idź do: nawigacyjŏ, szukej

Etymologijŏ

Ze prasłowiańskigo *tesъ.

Wymŏwa

AS: [ćos]

Rzeczownik

cios rodzaj mynski rzeczowy

  1. szlag
    • 2008, Alojzy Lysko, Duchy Wojny: W koszarach pod szczytami Alp
    I dlo fermitrowej to bydzie cios.
    • 1937, Paweł Kubisz, Przednówek
    Tyś kónoł wszędzi łod ciosu,

ôdmiana:

ôdmiana: cios
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik cios ciosy
dopołniŏcz ciosu ciosōw
cylownik ciosowi ciosōm
biernik cios ciosy
nŏrzyndnik ciosym ciosami
pz.: ciosōma
miyjscownik ciosie ciosach
wołŏcz ciosie ciosy
uproszczōny zŏpis
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik cios ciosy
dopołniŏcz ciosu ciosōw
cylownik ciosowi ciosōm
biernik cios ciosy
nŏrzyndnik ciosym ciosami
pz.: ciosōma
miyjscownik ciosie ciosach
wołŏcz ciosie ciosy

synōnimy:

  1. szlag

Inksze jynzyki

  • angelski: blow
  • czeski: náraz, ráz
  • francuski: coup
  • hiszpański: golpe, sillar
  • niymiecki: Schicksalsschlag, Schlag, Stoßzahn
  • polski: cios
  • ruski: бивни, камень, тёсаный, удар