cios

Etymologijŏ

Ze prasłowiańskigo *tesъ.

Wymŏwa

AS: [ćos]

Rzeczownik

cios rodzaj mynski rzeczowy

1. szlag
   • 2008, Alojzy Lysko, Duchy Wojny: W koszarach pod szczytami Alp

   I dlo fermitrowej to bydzie cios.

   • 1937, Paweł Kubisz, Przednówek

   Tyś kónoł wszędzi łod ciosu,

ôdmiana:

ôdmiana: cios
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	cios	ciosy
dopołniŏcz	ciosu	ciosōw
cylownik	ciosowi	ciosōm
biernik	cios	ciosy
nŏrzyndnik	ciosym	ciosami pz.: ciosōma
miyjscownik	ciosie	ciosach
wołŏcz	ciosie	ciosy

uproszczōny zŏpis
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	cios	ciosy
dopołniŏcz	ciosu	ciosōw
cylownik	ciosowi	ciosōm
biernik	cios	ciosy
nŏrzyndnik	ciosym	ciosami pz.: ciosōma
miyjscownik	ciosie	ciosach
wołŏcz	ciosie	ciosy

synōnimy:

1. szlag

Inksze jynzyki

• angelski: blow
• czeski: náraz, ráz
• francuski: coup
• hiszpański: golpe, sillar
• niymiecki: Schicksalsschlag, Schlag, Stoßzahn
• polski: cios
• ruski: бивни, камень, тёсаный, удар