cosik
Wykŏz treści
Etymologijŏ
Etymologijŏ do dodaniŏ.
Wymŏwa
AS: [cośik]
Zamianek
cosik zamianek
- używany do zastōmpiyniŏ nazwy ôbiektu abo faktu, co jij ôsoba, co gŏdŏ, niy poradzi abo niy chce ôkryślić
- 1984, Augustyn Halotta, Śląskie bery, bojki i opowiastki z dawnych lat
- — Mnie sie zdo, że te nasze sikorki cosik chcom łode mie, ino sie wstydzom pedzieć mi ło tym. Pra?
- 1976, Brunon Strzałka, Bojki i Godki Śląskie
- Godała cosik tam o zbankrocyniu, o pōmieszaniu rozumu i o czymś tam jeszcze.
ôdmiana:
| ôdmiana: cosik | |
|---|---|
| przipadek | liczba pojedynczŏ |
| mianownik | cosik |
| dopołniŏcz | czegosik |
| cylownik | czymusik |
| biernik | cosik |
| nŏrzyndnik | czymsik |
| miyjscownik | czymsik |
| wołŏcz | cosik |
synōnimy:
antōnimy:
Partykuła
coś partykuła
- Używanŏ do ôznaczyniŏ cechy abo zdarzyniŏ we przibliżyniu.
- 1978, Brunon Strzałka, Godek i Bojek Śląskich ciąg dalszy
- Tóż jakech wom już godoł, ten Hanys był jeden na rodzie i był fest bogaty, bo jego tatulek mieli cosik bez trzydzieści juterek grontu i to dobrego grontu, a nie takich pioskw, jak u nas we wsi.
Inksze jynzyki
- angelski: something
- czeski: něco
- francuski: quelque chose
- hiszpański: algo
- italijański: qualcosa
- niymiecki: etwas
- polski: coś
- ruski: что-то
- słowacki: niečo
- ukrajiński: щось
