cud
Wykŏz treści
Etymologijŏ
Ôd prasłowiańskigo *čudo.
Wymŏwa
AS: [cut]
Rzeczownik
cud rodzaj mynski rzeczowy
- (religijŏ) niyôbyczajne zdarzynie dziynki nadprzirodzōnym siyłōm
- 1946, Gawędy Stacha Kropiciela, Gość Niedzielny
- Niech se ino kożdy dobrze przypomni swoje utropienia i starości, co je zaniósł do Piekarskiej abo Częstochowskiej Panienki i niech powie szczyrze, z rękom na sercu, czy mu Nojśw. Panienka nigdy jeszcze nie pomogła! Ale i to jest prowda, że nie zawsze sie cud zdarzy przy takiej pielgrzymce, czasem nie odejmuje od nos Pon Bóg zaroz na poczekaniu, [...]
- rzecz niyôbyczajnŏ, niyspodzianŏ, mało prŏwdopodobnŏ
- 2008, Alojzy Lysko, Duchy Wojny: W koszarach pod szczytami Alp
- Momy tu przekrasno wiosna. W tych alpejskich górach dokonuje sie prowdziwy cud. Wszystko kwitnie.
- 1901, Lucjan Malinowski, Powieści ludu polskiego na Śląsku, cz. 2
- Krōlowi wielki dziwa były że mały pastuszek wielke cuda krōlowi uczynił.
ôdmiana:
| ôdmiana: cud | ||
|---|---|---|
| przipadek | liczba pojedynczŏ | liczba mnogŏ |
| mianownik | cud | cuda |
| dopołniŏcz | cudu | cudōw |
| cylownik | cudowi | cudōm |
| biernik | cud | cudy |
| nŏrzyndnik | cudym | cudami pz.: cudōma |
| miyjscownik | cudzie | cudach |
| wołŏcz | cudzie | cudy |
| uproszczōny zŏpis | ||
|---|---|---|
| przipadek | liczba pojedynczŏ | liczba mnogŏ |
| mianownik | cud | cuda |
| dopołniŏcz | cudu | cudōw |
| cylownik | cudowi | cudōm |
| biernik | cud | cudy |
| nŏrzyndnik | cudym | cudami pz.: cudōma |
| miyjscownik | cudzie | cudach |
| wołŏcz | cudzie | cudy |
Inksze jynzyki
- angelski: miracle, wonder
- czeski: zázrak
- francuski: miracle
- hiszpański: maravilla, milagro, prodigio
- niymiecki: Wunder
- polski: cud
- ruski: чудо
