cufal

Etymologijŏ

Ôd niymieckigo Zufall.

Wymŏwa

AS: [cufal]

Rzeczownik

cufal rodzaj mynski rzeczowy

1. losowe, niyplanowane zdarzynie
   • Tygodnik Regionalny Nowiny

   Roz żech mioł yno szczynści pełny zbonek jagod du dom prziniyść i to yno przez cufal.

ôdmiana:

pokŏżôdmiana: cufal
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	cufal	cufale
dopołniŏcz	cufalu	cufalōw
cylownik	cufalowi	cufalōm
biernik	cufal	cufale
nŏrzyndnik	cufalym	cufalami pz.: cufalōma
miyjscownik	cufalu	cufalach
wołŏcz	cufalu	cufale

pokŏżuproszczōny zŏpis
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	cufal	cufale
dopołniŏcz	cufalu	cufalōw
cylownik	cufalowi	cufalōm
biernik	cufal	cufale
nŏrzyndnik	cufalym	cufalami pz.: cufalōma
miyjscownik	cufalu	cufalach
wołŏcz	cufalu	cufale

kolokacyje:

• bez cufal

synōnimy:

1. przipadek, fuks, ciesz. pad

Inksze jynzyki

• angelski: accident, case, chance, event
• czeski: náhoda, pád, případ
• francuski: cas, hasard
• hiszpański: accidente, caso
• niymiecki: Fall, Kasus, Zufall
• polski: przypadek
• ruski: падеж, случай