dŏchtōr

Ze SileSłownik
Idź do: nawigacyjŏ, szukej

Etymologijŏ

Ze łaciny doctor.

Wymŏwa

AS: [doχtȯr], [dou̯χtȯr] (ôpol.)

Rzeczownik

dŏchtōr rodzaj mynski ôsobowy

  1. (medycyna) ôsoba, co fachowo pŏrŏ sie zdrowiym ôd ludzi abo zwiyrzōnt
    • 2016, Rafał Szyma, Leanderka
    Prziłazi pōn dŏchtōr, czysty i wysztiglowany, jak cołki tyn lazaret.
  2. ôsoba, co mŏ tytuł naukowy dŏchtora nadŏwany ôd uniwersytetu
    “Jŏ niy ma Ślōnzŏk, a wszysko poradza spokopić. Tela jak sie rozchodzi ô ślōnski jynzyk” - padoł mōj dochtōr ôd dialektologije (UŚ).

ôdmiana:

ôdmiana: dŏchtōr
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik dŏchtōr dŏchtorzi, dŏchtory
dopołniŏcz dŏchtora dŏchtorōw
cylownik dŏchtorowi dŏchtorōm
biernik dŏchtora dŏchtorōw
nŏrzyndnik dŏchtorym dŏchtorami
pz.: dŏchtorōma
miyjscownik dŏchtorze dŏchtorach
wołŏcz dŏchtor dŏchtorzi, dŏchtory
uproszczōny zŏpis
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik dochtōr dochtorzi, dochtory
dopołniŏcz dochtora dochtorōw
cylownik dochtorowi dochtorōm
biernik dochtora dochtorōw
nŏrzyndnik dochtorym dochtorami
pz.: dochtorōma
miyjscownik dochtorze dochtorach
wołŏcz dochtor dochtorzi, dochtory

synōnimy:

  1. lykŏrz, medyk

Frazeologijŏ

Inksze jynzyki

  • angelski: doctor, physician
  • czeski: lékař
  • francuski: médecin
  • hiszpański: médico
  • italijański: medico
  • niymiecki: Arzt
  • polski: lekarz
  • ruski: врач, доктор
  • słowacki: lekár
  • ukrajiński: лікар